Antikçağın estetik anlayışı objektivistti. Bu şu demektir: Anikçağ için güzel, insani istek, hoşlanma, yaratma ve seyirden bağımsız bir manifestasyondu. Güzel, aynı zamanda hem iyi, hem de doğruydu. Salt, kendi başına, bağımsız (bu anlamda: objektif) olan bu doğru ve iyiye, ahlâksal veya başka türden herhangi bir sübjektif yolla erişilemezdi.

Her Gece Hergele

avcısının gözlerinden su içen geyik
çocuk orman
ayakları dünyanın ayaklarından çok üşüyen kadın
uçan halımı
kuru temizleyiciye vermeseydim eğer
bi' güzel gezdirirdim seni
gökyüzünün ışıl inci yatağında
yıldızlarının camını kırar derinlerine inerdim
ipikırık güneş o sıra
uzayın karnında parasız yatılı yaşamaktadır
bedeninden bedenime
aşk tarihinin
en büyük şiirkopter saldırısı
başlamaktadır

( yaldızlı ışığında
kanaryanı öptüğüm
ay ablam
ağzında sakız
her gece hergele )

hadi güzelim bi' kere daha